وقت طلاست؟
وقتتان را “صرف” چه چیزی می‌کنید؟
چرا “صرف”؟ چون زمان مثل پول است، بسته به این که از آن چطور استفاده می‌کنید باید هزینه‌ای “صرف” کنید. این هزینه ممکن است مصالحه‌ای باشد مثل انجام یک کار به جای کار دیگر با توجه به شرایط؛ اما بهتر است که خودتان را با این که «این مصالحه هزینه‌ای ندارد» نفریبید.
به همین دلیل است که هیچوقت درک نکردم که چرا دیگران می‌پرسند «اوقات مرده‌ات را صرف چه می‌کنی؟». وقت هیچوقت «مرده» یا «مفت» نیست! اگر به دید یک منبع ارزشمند *و جبران‌ناپذیر* به آن نگاه کنید، در خواهید یافت که وقت حقیقتاً منبعی بسیار گرانمایه و گرانقیمت است [که با پول قابل ارزش‌گذاری نیست].
از این بگذریم، خوب است بدانیم که برخوردار بودن از امکان تفکر روی چگونگی گذران وقت یک امکان «تجملی» است که بسیاری از آن محرومند. این‌ها از تمام وقتی که داشتند استفاده کرده‌اند. بعضی، وقتشان را از تولد تا مرگ به «زنده‌ماندن» و «کارکردن» تخصیص می‌دهند…
مخلص کلام این که یادمان باشد از وقتمان «درست» استفاده کنیم.
این متن کوتاه ترجمه‌ای از این متن در New York Times نوشتهٔ Carl Richards است. خواندن متن اصلی را نیز توصیه می‌کنم :)
Mohammad Jafar Mashhadi
Your average genius.